Stryjek Ludwik z swoją małżonką, ojcem Jakubem i córeczką Helą (z lewej )

Stryjek Ludwik, starszy brat mojego ojca, mieszkał w sąsiedztwie znanego husowskiego muzykanta, Kazimierza Broczka, w ładnym drewnianym domku około kilometr od Księżej Figury w kierunku na Górnicę. Pracował wiele lat jako dróżnik. Wydawać by się mogło że do szczęścia nic nie brakowało. Kochająca pracowita żona, dorodna córka, dom, gospodarstwo i stała praca. Marzenie wielu, a jednak nikomu nie znane wewnętrzne rozterki doprowadziły do sytuacji ze wujek Ludwik postanowił zakończyć swoje życie. Zachował się wzruszajacy list pożegnalny do swojej żony i córki, zaczynający się od słów :

„Najukochańsza żono i droga córko

Żegnam się z Wami bo już muszę swoje męczące życie zakończyć a tym samym Wam ulżyć boście się zemną dość namartwiły. Nie byłem dla Was dobrym mężem i ojcem. Taki mój los który mnie tak prześladuje że nie jestem człowiekiem jak potrzeba więc muszę sie przenieść do świata umarłych. Przepraszam Was, darujcie mi wszystko co Wam zawiniłem i przeproście ode mnie krewnych i sąsiadów. Długi po mnie oddajcie bratu Józkowi 30 zł. Kisale z Handzlówki 20 zł. Pawlakowi z Białobrzegów 10 zł. Sprzęt drogowy u Jastrzębskiego jeden kilof, u Sochy Michała jeden kilof u Gargały Jana jedne widły u Żygi Adama jeden kilof i grabie u Leńczyka w gaju jeden kilof. Życzę Wam Błogosławieństwa Bożego w Waszym dalszym życiu, nie smućcie się wszystko Wam Bóg wynagrodzi.
Jeżowski Ludwik "

Z treści listu nie wynika jaki problem przyczynił się do podjecia tej tragicznej decyzji. To pozostanie tajemnicą którą stryjek zabrał z sobą. To pytanie zadawali sobie także moi rodzice. Zadne okoliczności nie wskazywaly na znaczący problem w stryjka rodzinie. Kochająca, pracowita i troskliwa żona i nie sprawiająca najmniejszych kłopotów, dorodna córka. Ładny domek kryty blechą, ogród, kawałek uprawnej ziemi i stała, nie dorywcza praca stryjka. A wiec marzenie wielu ówczesnych husowian.

Tu odniosę się do słów stryjka z jego listu : " przeproście ode mnie krewnych i sąsiadów. "  Jakie były relacje stryjka Ludwika z moim ojcem ? Doskonałe. Podobne było ze stryjkiem Józefem. A z sąsiadami ? Jednym z bliskich sąsiadów stryjka Ludwika był Kazimierz Broczek. Drugim był pan Abram. Znałem te osoby a najlepiej znał ich mój ojciec gdyż byli to bliscy sąsiedzi dziadka Jakuba i mojego ojca. Wujek Ludwik nie miał z nimi najmniejszych nieporozumień. Dla czego więc wspomina aby ich przeprosić Tę tajemnicę zabrał do grobu

 Zdjęcie ślubne córki stryjka Ludwika, Heli z Piotrem Kłakiem. Obok panny młodej jej matka, dalej mój ojciec. Znaleźć tu można i mnie, w ostatnim rzedzie po środku w ciemnym garniturze. Pierwszy z prawej w białej koszuli Gienek Szal a siedzący w pierwszym rzedzie to znana wówczas orkiestra Stysiów. Od prawej z akordeonem Olek Styś, dalej z saksofonem jego brat, Marian i pośrodku także z akordeonem Władysław Mac i wiele znajomych mi osób z tamtych lat

Opowiem tu o niezwykłym zdarzeniu którego byłem obserwatorem, niejako uczestnikiem, zbierznym z momentem śmierci stryjka. Był słoneczny bezwietrzny wrześniowy dzień. Po południu rodzice poszli w pole do jakichś prac. Ja natomiast zostałem w domu i pilnowałem nasze bydło które pasło sie na ogrodzie. Zabawiając się wypatrywałem dojrzałych papierówek na jabłonce obok naszej chaty.

W pewnej chwili tuż obok mnie powstał silny wir, coś w rodzaju trąby powietrznej. Zjawisko w przyrodzie znane jednak tu było w skali mikro, gdyż jego zasięg miał około 10 metrów średnicy. Był jednak tak silny że zerawał i zrzucił na ziemię dwie żerdzie zaczepione między jabłonką i orzechem długości ok 5 metrów na których wisialy wiązki fasoli zawieszone by wyschły na słońcu. Razem z wiszącymi wiazkami fasoli ważyły zapewne ok. 250 kg.Wir był tak silny że poderwał je w góre i rzycił na ziemię.

Po kilku sekundach wir ustał i wszystko wróciło do normy. Tylko na ziemię spokojnie opadały poderwane wysoko w powietrze liście z drzew i strzępy trawy. Byłem tym zjawiskiem z szokowany. Bylo to ok. godziny 17. Myślę ze był to ten właśnie moment kiedy stryjek ludwik odebrał sobie życie. Nie jestem skłonny w każdym nie wytłumaczalnym zjawisku dopatrywać sie rzeczy nadprzyrodzonych, jednak ta zbierzność czasu sugeruje pewne powiązania tych wydarzeń. Radość sukcesu złego ducha Taniec śmierci

Gdy rodzice wrócili do domu, opowiedziałem im o tym dziwnym zjawisku i strąconych żerdziach  z fasolą w słoneczny spokojnu dzień. Byli tym zdumieni. Późnym wieczorem przyszła do nas zapłakana i roztrzęsiona stryjenka z córką Helą i opowiedziała rodzicom że ktoś ze znajomych przyszedł z wiadomością że stryjek odebrał sobie życie. Na drugi dzień przywieziono ciało stryjka i umieszczono w cmentarnej kostnicy na cmentarzu gdzie przbył także lekarz sądowy który dokonał oględzin załok i stwierdził iż do śmierci stryjka nie przyczyniły się osoby trzecie. Zdarzenie miało miejsce w 1953 roku.
 

 Kostnica na husowskim cmentarzu gdzie sądowy lekarz dokonał oględzin zwłok stryjka Ludwika. 1953 rok

Krótkie życie stryjenki Karolci to krótka opowieść o młodej panience której życie zgasło nim zdołało się w pełni rozwinąć. Zmarła nagle 4.10.1929r. w wieku 20 lat w czasie prac polowych przy jesiennych wykopkach. Gdy nagle upadła na ziemię, ratowano ją w sposób godny tamtych czasów. Obsypano ją ziemią, bo ziemia podobno miała uleczyć ją z choroby, być może z udaru mózgu, a może z zawału serca. Miała „wyciągnąć”z niej chorobę.

Taka był wówczas wiedza medyczna na polskiej wsi. Dziś może wydawać się to śmieszne, nie prawdopodobne a jednak było prawdziwe. Gdy odwiedzam Husów i husowski cmentarz, idę odwiedzić jej mogiłę, skromną i prostą, taką jaką była zapewne Karolcia. Nie znałem jej gdyż zmarła wiele lat przed moim urodzeniem Nie zachowało się też żadne jej zdjęcie. Jedyny świadek jej istnienia, to  nagrobna tablica na jej mogile. Historia Karolci to żywy obraz tamtego Husowa który poznawałem na szczęście już tylko z opowiadań moich rodziców. To obraz czasów gdy za niewiedzę, zacofanie, wszechobecną biedę, płaciło się życiem.