RZEKA HUSÓWKA bogata w cenne znaleziska

Gdzieś na Górnicy ma swój początek
Mieszkańcom wioski dobrze jest znana
W upalne lato ledwo się sączy
W jesienną słotę sięga kolana

Przed laty z czystą źródlaną wodą
Bydło gasiło tutaj pragnienie
Wysokie skarpy porosłe krzewem
W słoneczne lato z ożywczym cieniem

To w niej gosposie prały odzienie
Kaczki z uciechą w niej się pluskały
W zakolach liczne ryby i raki
W promieniach słońca się wygrzewały

Wszystko to nikło gdy mroźna zima
Skuła Husówkę na taflę lodu
W głębokim śniegu zamarło życie
Wśród zasp i śnieżyc, biedy i chłodu

A w skarpach rzeki Husówką zwanej
Przetrwały ślady z przed tysiącleci
Tu znajdowały je przypadkowo
Osoby starsze, niekiedy dzieci

Kamienny topór czy grot myśliwski
Co w skarpie rzeczki były ukryte
Na nich rysunki i dziwne znaki
Nieznaną dłonią były wyryte

Któż zna alfabet dawnych mieszkańców
Tajemne znaki odczytać zdoła
Które potomnym przekazać chcieli
Dawni mieszkańcy naszego sioła

Kto dziś wyjaśni te powiązania
Pierwszych mieszkańców z miejscową rzeką
Była im matką w tych trudnych czasach
Gdy wiedza, postęp były daleko

J. Józef. 5.09. 2017

Ignacy prowadził z nami w szkole lekcje historii, geografii, przyrody i matematyki. Ponieważ znaliśmy jego słabość do wykopalisk archeologicznych, umieliśmy to sprytnie wykorzystać. Przynosiliśmy niekiedy na lekcje matematyki której baliśmy się, różne znaleziska, czasami cenne, a czasami nie. Wtedy trudna lekcja matematyki zamieniała się w sympatyczną lekcję archeologij, nawet wówczas gdy „znalezisko” nie przedstawiało żadnej wartości. Nie opodal mojego domu płynął strumyk mający swój początek w rejonie górnej Biedroniówki, który wpadał do rzeczki opodal naszego ogrodu. W tym strumyku bez większego trudu można było znaleźć okruchy skał z odciśniętym rysunkiem prehistorycznych roślin czy to paproci czy mchów . Wystarczyło niekiedy rozłupać kawałek skały aby znaleźć odciśnięty rysunek rośliny sprzed milionów lat. Wtedy trudna lekcja matematyki zamieniała się w sympatyczną lekcję prehistorii z panem Błaszkiewiczem.

                            ,

 Kierownik i budowniczy szkoły w Husowie, Pan Ignacy Błaszkiewicz. Wspaniały wieloletni nauczyciel i wychowawca husowskiej młodzieży. ( na zdjęciu z moją siostra, Emilią)

BALLADA O BŁASZKIEWICZU

Postać to znana w husowskiej  gminie
I pamięć o niej tu nie zaginie

Roztropny i mądry kochający życie
Otwarty na ludzi, nie działał tu skrycie

Swą wiedzę młodzieży chętnie przekazywał
Rankiem na Mszy świętej co niedzielę bywał

W pobliżu ołtarza w swojej ławce siadał
Na lekcjach historii wiele opowiadał

Szczególnie zaś cenił co w ziemi ukryte
Świadectwa przeszłości przypadkiem zdobyte

Krzemienne toporki i myśliwskie groty
Zachęcał by szukać, dodawał ochoty

Wszak to ślad pradziadów którzy na tej ziemi
Kamienne narzędzia rękami swoimi

Tworzyli by przeżyć w tamtych trudnych czasach
Dziś się odnajdują na polach i w lasach

Stworzył też wystawę znalezisk z przed laty
Zbiór niepowtarzalny, cenny i bogaty

Swą pasją wzbogacił historie tej ziemi
Wtedy wspólnie z nami, uczniami swoimi

Ucząc nas szacunku do praojców trudu
Tamtej społeczności husowskiego ludu

Zbudował nam szkołę, gdy stara, drewniana
Wtedy na trzy klasy, dziś jest murowana

Przestronna wygodna i będę tu szczery
W jej murach uczono mnie pisać litery

Tu zacny ksiądz Julian uczył mnie o Bogu
Na lekcjach religii, tuż u życia progu

Za ich trud i pracę wdzięczni husowianie
Składają im z serca swe PODZIĘKOWANIE

J. Józef. 29. 04. 2013