Jak wynika z powyższego  dokumentu, Husów posiada na dzień dzisiejszy 9 obiektów zabytkowych wpisanych do rejestru zabytków. W rejestrze tym ujęty jest również nie istniejący dziś kościół pw. św. Andrzeja.  Zdjęcie poniżej

Zburzony w 2007 roku kościół pod wezwaniem św. Andrzeja. Jego architektem był Stanisław Majewski a budowniczym Stanisław Cetnarski.z Łańcuta

Cenionym obiektem zabytkowym w Husowie jest, licząca ok. 200 lat, chata Jana Raka (na zdjęciu ) dziś po remoncie służąca jako miejsce pamięci husowskiego pisarza-poety, patrona szkoły w Husowie. Należy tu podkreślić iż wiele prac przy jej remoncie i adaptacji zostało wykonane w czynie społecznym. W pracach tych znaczący udział mieli Iwona Nosek, Mirosław Mac, Halina Homa, Patrycja Nosek, Jacek Kołcz i inni młodzi husowianie. W pracach przy remoncie chaty Jana Raka brało udział w czynie społecznym 40 – 50 osób. Dziś muzeum Jana Raka dobrze służy husowskiej młodzieży jego mieszkańcom i przyjezdnym gościom

Na zdjęciu od lewej Miroslaw Mac, Halina Homa, Iwona Nosek, Jacek Kołcz, przy pokrywaniu chaty słomianą strzechą i adaptacji chaty na miejscowe muzeum. Zdjęcie udostępnione przez Iwonę Nosek, kierownika Biblioteki Publicznej w Husowie.

Chata Jana Raka po remoncie


 

.Obiektami zabytkowymi Husowa to także widoczne na zdjęciu budynki, po lewej murowany budynek z roku ok. 1930 zbudowany przez Wojciecha Wronę i po prawej budynek drewniany, ujęty pod nazwiskiem Anna Błaszkiewicz.

 
 

KAPLICZKA ŚW. JANA NEPOMUCENA

Mała kapliczka na skraju drogi
W niej skromna postać św. Jana
Świadek historii czasów minionych
Czczona w Husowie i szanowana

Pamięta czasy księdza Juliana
Kiedy w procesji ją odwiedzano
I z nabożeństwem na bożą chwałę
Nabożne pieśni przy niej śpiewano

Brała w nich udział husowska młodzież
Na Mszy porannej licznie zebrana
Piękna tradycja z lat już minionych
Dzisiaj niestety już zaniechana

Obok Husówka swe wody toczy
Ma przypominać rzekę Wełtawę
To w jej głębinach Jan oddał życie
Przykładne, święte, dobre, ciekawe

Powstała w trudnych czasach zaboru
Wzniesiona szorstką dłonią od pługa
Gdy naród marzył o własnym kraju
A do wolności daleka droga

Pamięta czasy gdy obce buty
Deptały naszą ojczystą ziemię
A polski naród w nierównej walce
Płacił najwyższą z możliwych cenę

J. Józef. 18. 02. 2011