Łupkowe tabliczki do nauki pisania były w powszechnym użyciu jeszcze za czasów kierownika szkoły w Husowie, pana Karakulskiego. Na takiej tabliczce uczyła sie pisać, rysować, liczyć , moja matka. Zachowałem ją jako eksponat, materialne świadectwo z początków szkolnictwa w Husowie. Jej format zbliżony jest do szkolnego zeszytu A-5 a grubość owej tabliczki ok. 2,5 mm. Z jednej strony z naciętymi liniami do nauki pisania a drugiej tylko w połowie nacięte linie a druga połowa gładka do nauki rysunku. (zdjęcie poniżej)
Do pisania na niej służył "rysik" także z łupka nieco cieńszy jak zwykły ołówek. Pisane nim litery przypominały te, pisane kredą na szkolnej tablicy.
Moja matka, Maria Jeżowska. Na tej tabliczce poznawała sztukę pisania
Prof. Wincenty Styś
W swoich wspomnieniach prof. Wincent Styś tak wspomina swojw szkolne czasy i naukę pisania na tabliczkach łupkowych:
Zaczęła się nauka pisania. Zaczęliśmy pisać na naszych łupkowych tabliczkach, rysować pochyłe kreski, kółka i kulki otwarte ku górze lub ku dołowi. Dla mnie przywykłego do rysowania była to dziecinna zabawka. Robiłem to chyba najlepiej w klasie złożonej z blisko 100 dzieci. Potem zaczęliśmy pisać całe litery a wkrótce zaczęła się nauka czytania z elementarza. Uważając pilnie na lekcjach i mając w domu w razie potrzeby dzielnego korepetytora w osobie Broni ( siostra Wincentego) uczyłem się doskonale i gdy przyszło półrocze moje świadectwo zawierało od początku do końca wyniki bardzo dobre i do ukończenia szkoły ludowej tak pozostało.
