Mieczysław ( z akordeonem) z rodziną swojego niemieckiego gospodarza (bauera) Niemcy 1941 r


Ostatni z zachowanych listów Mieczysława z Niemiec

 Erdmannrode 11. 12. 1941

Kochany stryjku

Piszesz mi o swoim weselu. Nie wierzę w to wcale gdyż podobnych postanowień robiłeś już wiele, to myślę że i tym
razem nie dojdzie to do skutku. A jeśli by to było prawdą, to proszę, zdradź mi tę tajemnicę i napisz, kto ma być tą moją przyszłą stryjną i przyślij mi, o ile to możliwe, jej fotografię. Chcę wiedzieć co to za osoba która pozyskała Twoje względy, czy warta jest tego aby Cię zrobić na całe życie niewolnikiem. Co do mojej fotografii, to przesyłam Ci tylko kliszę. Jeśli było by to możliwe to daj wyrobić i przyślij mi ze cztery kartki fotografii, a resztę zatrzymaj dla siebie. Ja nie mam gdzie wyrobić zdjęcia bo zaden fotograf nie ma potrzebnych materiałów.

Chcę jeszcze napisać odnośnie mojego urlopu. Otóż nie wiem czy to będzie możliwe. Wprawdzie mój gospodarz zgodził by się z chęcią, ale Urząd Pracy nie jest zbyt łaskawy na dawanie urlopu, ale spróbuję. Chciał bym Cię koniecznie zobaczyć gdyż mi się bardzo sprzykrzyło bez Ciebie. Co do Twojego wyjazdu do Niemiec to radzę Ci, lepiej tego nie próbuj bo możesz tego gorzko pożałować. Z Twoimi chęciami do pracy jakie Ty posiadasz to daleko byś tu nie zajechał. Lepiej zostań w domu. Z tymi nutami to rób tak jak dotychczas. Coś napisz i parę kawałków dołącz do listu. Na razie kończę tych kilka słów nabazgranych w wielkim pośpiechu gdyż mam jeszcze jeden list napisać, a tu już godzina wpół do szóstej, więc nie wiem czy zdążę, gdyż mam jeszcze do uprzątnięcia osiem krów, dwa konie i muszę dobre dwie godziny pracować. Pozdrawiam również wszystkich moich krewnych przyjaciół i do szybkiego zobaczenia się z Wami wszystkimi.
Pozostaje życzliwy Ci Mieczysław

Kochana siostro, tato i szwagrze.
Piszę do Was wszystkich razem i dowiaduję się o Waszym zdrowiu i powodzeniu. My Bogu dzięki jesteśmy zdrowi i jakoś się trzymamy. Jesteśmy już po żniwach, nie mamy w tym roku dużo zbóż, ale mnie się wydaje że i tak wszystkiego jest za dużo, bo roboty wtedy jest więcej, a nikt za dwóch nie zje a sprzedać się nie opłaca. U nas wszystko będzie młócone maszyną, o cepach tu nie mam mowy. Miecio pojechał do Niemiec na roboty, wprawdzie mógł z Hrubieszowa dać dęba do Husowa albo i do domu ale on miał trochę ochotę jechać. Pisał już dwa listy i pisze że mu jest bardzo dobrze. Gospodarz i gospodyni bardzo go lubią, w każdą niedzielę jedzie na rowerze gdzie mu sie podoba. Gospodarz ma dwa rowery to jeden jest do dyspozycji Mietkowej. Rozmówi się z nimi po niemiecku i za to go lubią i ma u nich oko. Ale czy go lubią czy nie, ja nie jestem zadowolony, bo on nie powinien być u obcych tylko w domu.

Nie był on bezrobotny, o kawałek chleba nikogo nie prosił. Ale taki jest los człowieka który miota nim na wszystkie strony. Jeśli przypomnę sobie swoje lata, to też nie zaznałem szczęścia być w domu, w swojej rodzinnej wiosce między swoimi, tylko rzucało mną w rożne strony, gdzieś tam po syberyjskich stepach. Wprawdzie wróciłem zdrów, ale nie za długo znów wyjechałem ze wsi, jak ten legendarny Żyd tułacz.

 Ale ja wierzę w to że człowiek ma takie przeznaczenie od urodzenia do grobowej deski. Ja nie narzekam że mam tu źle albo biedę, to nie można mówić. Co się tyczy naszej gospodarki to Bogu dzięki mamy dwie krowy, dwie jałówki, dwie świnie, klacz i źrebak i tego drobiu z 50 sztuk. Wspomnę jeszcze że gospodarz Mietka też gra na gitarze, zna bardzo dobrze nuty. Razem z Mietkiem wygrywają. Mietek pisze że mu jest dobrze, że ma co jeść , ma ubranie a ten gospodarz to jakiś straszny gaduła, ciągle  coś tam opowiada i tak żyją jak koledzy.