,

 
,Od Lewej Tadeusz Błaszkiewicz z rodzicami i siostrą tuż przed wstąpieniem do seminarium

Wychowany w katolickej praktykującej rodzinie, Tadeusz Błaszkiewicz odczytał powołanie do służby kapłańskiej i wstąpił do seminarium w Przemyślu. Po zakoceniu studiów i świeceniach kapłańskich odprawił prymicyjną Mszę Świętą w husowskim kościele. Msza odbyła się w wakacje w niedzielę 19. 06. 1949 roku.

W przeddzień tej uroczystości wybraliśmy się z kolegami po południu do szkoły, aby na boisku szkolnym zagrać w piłkę siatkową. Chcieliśmy pożyczyć ją od kierownika szkoły p. Błaszkiewicza gdyż nie mieliśmy własnej. Jednak p. Błaszkiewicz miał dla nas inną propozycję. Poprosił nas abyśmy pomogli w przygotowaniu sali na niedzielne przyjęcie prymicyjne które miało się odbyć w budynku szkolnym na pierwszym piętrze. Ta pomoc polegała na wyniesieniu z  sali szkolnych ławek i ustawieniu stółów i krzeseł dla zaproszonych gości.

Spisaliśmy się chyba dobrze bo na koniec pani Wanda, małżonka pana Błaszkiewicza poczęstowała nas słodkim piernikiem i podziękowała za pomoc. W niedzielę ksiądz Tadeusz w procesji został uroczyście wprowadzony do kościoła. Pełen kościół ludzi, wszystkie miejsca zajęte. Z tej prymicyjnej uroczystości zachowałem do dziś mały obrazek który otrzymałem od księdza Tadeusza z napisem: "Oto stoję u drzwi twoich i kołacę, otwórz drzwi serca swego". Po paru latach zmarła matka ks. Tadeusza pani Wanda Błaszkiewiczowa ( z Kaniowskich) [9.12.1952] Cała szkoła, nauczyciele i uczniowie uczestniczyli w jej ostatniej drodze. Była wspaniałym, życzliwym człowiekiem.

 

Ze wzruszeniem wspominał swoją nie żyjącą już matkę, wiele opowiadał o jej dobroci i życzliwości dla husowian .Przypomniał też pewną scenkę z swojej czwartej klasy gdy bawiąc się z kolegami na śniegu, w mało koleżeński sposób obchodzili się z skostniałym z zimna kolegą. Przez szkolne okno zauważyła to jego matka. Zwróciła mu uwagę tłumacząc, ty jesteś najedzony a on nie jadł śniadania. Znała tą żyjącą w biedzie rodzinę. Będziesz się dzielił z nim swoim drugim śniadaniem. Potrafiła uwrażliwić go na ludzką biedę i jak wspominał, odtąd starał się pomagać temu chłopcu.

Biskup Tadeusz był człowiekiem wielkiej pokory i wrodzonej skromności. Mottem jego biskupiej posługi było służenie bliźniemu swemu. Swoją owczarnię prowadził jak dobry troskliwy pasterz, z oddaniem i troską.. W swoich naukach nigdy nie używał wielkich słów, mówił językiem prostym i zrozumiałym, trafiającym do prostego człowieka

Po latach zbieg okoliczności zaprowadził mnie raz jeszcze na spotkanie z ks. Biskupem Tadeuszem. Było to w roku 1977. Przyjechałem wówczas na urlop do Husowa z małżonką. Za kilka dni odpust w Tarnawce w pierwszą niedzielę lipca.


 

Powrót do kościoła po poświęceniu plebanii w Tarnawce

                     
 Byliśmy wówczas z małżonką na urlopie w Husowie. Wbraliśmy się więc z ojcem i bratankiem na odpust do Tarnawki. Przy tej okazji miało się odbyć uroczyste poświęcenie nowej plebanii, i na tą uroczystość zaproszony był ks. biskup Tadeusz, który miał dokonać poświęcenia. Z uwagą wysłuchaliśmy Jego kazania które nawiązywało do trudnej historii tej parafij i jego osobistych powiązań z tarnawskim kościołem. Zrobiłem wtedy kilka zdjęć. Było to moje ostatnie już spotkanie z ks. biskupem Tadeuszem.